1) Θυμάται ότι θέλει να πάει ταξίδι 5 μέρες πριν (αφού άκουσε ότι θα πάνε όλοι οι γνωστοί του – να πουν ότι εμείς εν βαστούμε;) και μουρμουρά που δεν βρίσκει θέσεις ή φθηνά εισιτήρια.

2) Τελικά αφού ξεκινά με προσδοκίες για Ρώμες και Παρίσια, καταλήγει σε κανένα ελληνικό νησί (να το παίξει και large στους ..καλαμαράες).

3) Αν πετάξει με Cyprus Airways θα παραπονεθεί γιατί τα ..μωρά θέλουν να θωρούν που το παράθυρο, γιατί το φαΐ εν ήταν σπουδαίο ή γιατί στα αφορολόγητα του αεροπλάνου δεν τους έμεινε η αγαπημένη του κολώνια.

4) Αν πετάξει με εταιρία χαμηλού κόστους (Ryanair, Easyjet κλπ) τα παράπονα γίνονται ακόμα καλύτερα. Θα κάνει καυγά γιατί η βαλίτσα του είναι πιο μεγάλη από το επιτρεπτό και πρέπει να πληρώσει, γιατί δεν βρήκε θέση να κάτσει όλη η οικογένεια μαζί (άσχετα αν δεν πλήρωσε για προτεραιοτητα), γιατί δεν σερβίρουν τίποτε δωρεάν στην πτήση και ότι άλλο κόψει ο νους του, νομίζοντας ότι πετά με την Emirates.

5) Λίγο πριν την απογείωση, βάζει το σταυρό του. Μόλις προσγειωθεί το αεροπλάνο, με το που ακουμπούν οι τροχοί στο έδαφος, αμέσως θα χειροκροτήσει, ανεξάρτητα αν η προσγείωση ήταν χάλια. Ξανά σταυροκόπημα. Κατά τα άλλα “εγιώ εν φοούμαι κανέναν”.

6) Δευτερόλεπτα μετά την προσγείωση και ενώ το αεροπλάνο ακόμα κυλά προς το κτίριο του αεροδρομίου, βγάζει τη ζώνη και σηκώνεται για να ανοίξει το ντουλάπι από πάνω του, μην τυχόν η βαλίτσα του σηκωθεί και φύγει από μόνη της. Και προτιμά να τη βγάλει για 10 λεπτά όρθιος (μέχρι να ανοίξει η πόρτα του αεροπλάνου) με τις βαλίτσες ανά χείρας.

7) Με το που κατεβαίνει από το αεροπλάνο και μπει στο κτίριο του αεροδρομίου, τρέχει αμάν – αμάν να μπει πρώτος στον έλεγχο διαβατηρίων, λες και θα τον συλλάβουν αν μείνει τελευταίος.

Και φυσικά, στο τέλος κάθε μα κάθε ταξιδιού, ανεξαρτήτως προορισμού και πόσο ωραία ή όχι πέρασε, κλείνει με την κλασική ατάκα “όι κουμπάρε, σαν την Κύπρον εν έσιει”..!