Να με συγχωρήσουν οι φίλοι Αμμοχωστιανοί, αλλά κάποιες αλήθειες πρέπει να λέγονται. Η πλειοψηφία των Αμμοχωστιανών δυστυχώς ανέκαθεν διαχώριζαν τον εαυτό τους από τους υπόλοιπους πρόσφυγες, θεωρώντας αφελώς ότι η πόλη τους θα επιστραφεί. Στο πλαίσιο αυτό, ψήφισαν ΝΑΙ το 2004 στο υψηλότερο ποσοστό από κάθε άλλη επαρχία (προφανέστατα προς ίδιον όφελος). Και για 46 τόσα χρόνια δίνουν στα λεγόμενα “κόμματα της λύσης” ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ και πάλι το ψηλότερο ποσοστό, πέριξ του 90%.

Σήμερα κάποιοι έπαθαν σοκ. Προφανώς σήμερα αντιλήφθηκαν ότι για 46 τόσα χρόνια ζούσαν μία πλάνη, την πλάνη της επιστροφής. Σήμερα οι Αμμοχωστιανοί ένιωσαν ότι ήδη νιώθουν εδώ και δεκαετίες οι Κερυνειώτες, οι οποίοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι στην αγαπημένη τους πόλη ουδέποτε θα επιστρέψουν ως αφέντες, αλλά το πολύ ως τουρίστες. Ο Τούρκος ουδέποτε επέστρεψε έδαφος που κατέκτησε με αίμα.

Και είναι τεράστιο ψέμα και πλάνη να λέγεται ότι το 2004 χάσαμε την μεγάλη ευκαιρία να πάρουμε πίσω την Αμμοχωστο. Με τι αντάλλαγμα θα την παίρναμε πίσω; Στη ζυγαριά της εθνικής αξίας, τι έχει μεγαλύτερη βαρύτητα; 10 ξενοδοχεία, 20 χωράφια και 30 πολυκατοικίες ή ένα λειτουργικό Κράτος χωρίς εγγυητές; Κάποια στιγμή καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι το εθνικό καλό δεν μπορεί να ορίζεται με βάση το αν θα πάρω πίσω εγώ το χωραφάκι μου, αλλά πώς θα μπορούμε όλοι να ζούμε με ασφάλεια σε κανονικό κράτος. Το #Κυπριακό θα λυθεί είτε για όλους, είτε για κανέναν!