1. Γνωρίζονται, βγαίνουν για καφέ και κανένα σινεμά. –> Πότε εννά λογιαστείτε;
2. Γίνεται το “λόγιασμα”. Την επομένη –> Πότε, θα γίνει ο γάμος; Σε ποια εκκλησία; Ποιος θα είναι ο κουμπάρος; Που θα γίνει η δεξίωση;
3. Γίνεται ο γάμος. Πάνε και χάνι-μουν. Με την επιστροφή –> Άτε, πρέπει να βάλετε μπρος για μωρό, τώρα που είσαστε νέοι (λες και θα γεράσουν αύριο!).
4. Έρχεται με το καλό το παιδί. Περνά κι ο 1ος χρόνος –> Ε, μην το καθυστερείτε, τώρα που είσαστε “βραστοί”, βάλτε μπρος και για το 2ο.
5. Έρχεται και το 2ο. Μετά αλλάζει η ρότα –> Εν τζιαι πιστέφκω να μου θέλετε τζιαι 3ο, έννεν; Έννεν τζιαιρος τωρά για 3 μωρά.
6. Αν παρ’ ελπίδα, προκύψει από σπόντα και 4ο, μπορεί να θεωρηθείς περίπου και ufo! (προς αποφυγή παρερμηνειων, όχι δεν εγκυμονούμε)..

Η πιθανότητα να ασχολείται ο καθένας με τα του οίκου του, δεν παίζει καθόλου, έτσι; Τι σε κόφτει ρε φίλε πότε θα παντρευτώ, ποιαν θα πάρω, αν και πόσα παιδιά θα κάνω ή πότε θα τα κάνω; Μαζί τα μεγαλώνουμε; Τι είναι τούτο το ανακάτεμα του κάθε άσχετου μες τα μπούτια μας; Σε ρωτήσαμε ρε μεγάλε; Mind your own business, που λεν και στο Ίγκλαντ..