Να κάνω 2-3 απλές επισημάνσεις για το περιβόητο ζήτημα του Nammos, μιας και απασχολεί τη μισή Κύπρο όπως φαίνεται:

1. Κι εμένα μου φαίνεται υπερβολικό το ποσό και δεν θα το έδινα ούτε καν για τους U2, όχι για το Ρέμο.
2. Απ’ εκεί και πέρα, καλωσορίσατε στην ελεύθερη αγορά. Τα πάντα είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης. Προφανέστατα για να υπάρχουν τέτοιες ψηλές τιμές, υπάρχουν και άτομα που θέλουν και μπορούν να τα δώσουν. Ο δε συγκεκριμένος καλλιτέχνης (όπως και άλλοι) δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει τέτοια πριβέ πάρτι με εξωφρενικές τιμές. Να σας θυμίσω κάτι αντίστοιχα στη Μύκονο με €2000 είσοδο;;
3. Δεν είναι υποχρεωτικό να πάμε όλοι ξέρετε. Εννοείται ότι το συγκεκριμένο event δεν απευθύνεται στο λαουτζίκο, αλλά σε μια κάποια ελίτ. Όποιος έχει τα λεφτά και θέλει να τα πετάξει στο Nammos, με γεια του με χαρά του!
4. Όπως υπάρχουν αυτοκίνητα των €7000, υπάρχουν και αυτά των €107,000. Όπως υπάρχουν ρολόγια των €30, υπάρχουν και των €3000. Όπως υπάρχουν τσάντες των €50, υπάρχουν και των €5000. Ομοίως και στη showbiz. Υπάρχουν συναυλίες των €15 και υπάρχει και το Nammos.
5. Αυτά τα δακρύβρεχτα ότι υπάρχει κόσμος που πεινάει κλπ τα ακούω βερεσέ. Αν δεν γινόταν δηλ το Nammos, δεν θα πεινούσε; Ή μήπως όλοι εμείς που το κράζουμε πάμε και δίνουμε κάθε μέρα λεφτά σε φιλανθρωπίες; That’s life φίλοι μου! Ο έχων λεφτά τα πετάει όπου γουστάρει, ο μη έχων απλά βλέπει εξ αποστάσεως και μουρμουρά. Οι αντιδράσεις πολλών εδώ μέσα μου θυμίζουν τη γνωστή ατάκα που μας λέγαν οι μανάδες μας “φάε το φαΐ σου, γιατί έχει μωρά που πεινούν”. Κι αν το φάω θα χορτάσουν ρε μάνα;

Τέλος, αν η κυπριακή κοινωνία επιδείκνυε ανάλογη αντίδραση για την κάθε μορφής πρόκληση ή αδικία, πιθανότατα θα ζούσαμε σε μία πολύ καλύτερη χώρα. Την καλημέρα μου..