Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξανασχολιάσω θέματα της πολιτικής επικαιρότητας, αλλά δεν αντέχω με όλα όσα βλέπω ότι γράφετε ορισμένοι. Θα πω μόνο αυτό:

Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον που όλοι με τεράστια ευκολία δαχτυλοδείχνετε τα “άπλυτα” των άλλων, αλλά ποτέ τα δικά σας! Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.

Είναι επίσης πάρα πολύ ενδιαφέρον που κατηγορείτε τους άλλους ότι έκαναν έτσι κι έτσι κι αλλιώς, ότι συνεργάζονται με τον Χ, Ψ, Ω ενώ είχατε κάνει κι εσείς ακριβώς το ίδιο κάποια στιγμή στο (πρόσφατο) παρελθόν).

Αξιοθαύμαστο επίσης το ότι ορισμένοι μπορείτε να κάνετε τις “θέσεις αρχών” σας λάστιχο για να εξυπηρετηθούν τα πρόσκαιρα πολιτικά σας συμφέροντα, ότι άλλοι σήμερα βγάζετε σκάρτους χθεσινά σας “είδωλα” ή ότι κάποιοι άλλοι θεοποιείτε σήμερα αυτούς που μέχρι προχθές σκαρτάρατε.

Τα πλείστα κόμματα (αν όχι όλα) έχετε καταστρατηγήσει κάθε έννοια πολιτικής συνέπειας και αξιοπιστίας, απλώς και μόνο για να γαντζωθείτε στην καρέκλα. Μην απορείτε που σας γυρνά την πλάτη ο κόσμος. Και είναι τραγικό, τραγικότατο, που με τόσα πολλά κόμματα και τόσους πολλούς υποψηφίους, οι επιλογές είναι τόσο μειωμένες (σχεδόν ανύπαρκτες)! Όποιος έχει στοιχειώδη πολιτική μνήμη, του έρχεται να αυτοκτονήσει με αυτά που βλέπει και ακούει καθημερινά.

Αυτό. Με συγχωρείτε για τη διακοπή. Συνεχίστε να ρίχνετε πέτρες ο ένας του άλλου…